Zaterdag haalden we mevrouw op in het ziekenhuis. Piekfijn uitgedost en met het draaiboek onder de arm vertrokken we richting de kust. Mevrouw was helemaal klaar voor haar dag.
Ondanks de dreigende wolken en gure wind wakkerde de liefde van deze familie het warme gevoel aan. De mix van onvoorwaardelijke liefde, gecombineerd met een vleugje zeelucht, het strandzand van Westende en de zachte zorgen van Wens Ambulancezorg vzw leidde tot een onvergetelijke dag. De uitstap werd afgesloten met een lekker ijsje en een ritje langs het snoepwinkeltje en de speeltuin. Er werden heel wat foto’s genomen ter herinnering. Al blijft deze dag ongetwijfeld hangen. In ieders hart. ❤️

Ken je dat gevoel van ergens thuiskomen? Dat was hier in Blankenberge helemaal het geval.

Samen met de hond wandelden we op het strand. Duizend-en-een herinneringen werden opgehaald. Mevrouw zag het hotel waar ze zo vaak met haar vriendin logeerde. We liepen langs en stonden stil.

Er werd gekuierd en genoten. Van de zon en deze fijne plek. Met snoepjes, garnalen en een bijzonder warm hart keerde deze dame huiswaarts.

Ach, kon dit fijne gevoel maar eeuwig blijven duren.❤️

Elf weken waren ze van elkaar gescheiden. Mevrouw verbleef op de palliatieve afdeling in het ziekenhuis, mijnheer in het rusthuis. Gisteren zagen ze elkaar terug om afscheid te nemen. Afscheid van elkaar en hun trouwe viervoeter.

Het was een bijzonder mooi en puur moment. Ondanks de afstand waren deze twee mensen dichter dan ooit. Hun ogen spraken en lazen. Ze wisselenden blikken vol gevoel. Het werd stil en de hartjes werden kleiner. De dankbaarheid daarentegen was erg groot.

Bedankt aan het verzorgend personeel en de directie om dit afscheid toe te laten.

Dit was zo intens en van levensbelang. ❤️