Gepakt en gezakt vertrokken we met Harry en Viviane richting Oostende. Wat keken beiden uit naar deze dag!
De zon leek het ook te weten, want ze is niet van hun zijden geweken.
Reikhalzend keek Harry uit naar het kopen van de kadootjes voor mama en broer.  Dus na n lekkere tas koffie was het meteen richting winkelstraat.  Kadootjes ✅ dan op naar de lekkernijen spaghetti, mosselen of vis….
Nadien als dessertje nog een gefrituurde calamaris ✅.
Tussendoor regelmatig even een pauze om te genieten van een sigaartje.
En s’avonds, na nog wat dromen en fotograferen van het mooie uitzicht, was het tijd voor het ritje terug richting OPZC te  Rekem, naar zijn eigen haardje.
Het was een dag vol kleine genietjes, herinneringen, en vooral een super content gevoel.
Harry, we wensen je zo graag nog veel meer van dit, liefst een heleboel ♥️

Dankjewel Cara voor je extra hulp en warme ♥️ ter plaatse.

Woensdag werden we bij Sylvain in  Maasmechelen warm onthaald door medebewoners, hulpverleners en familieleden. En of hij zin had in een dagje zee. Op naar Oostende!
Op zijn wens-menu stond alvast een stevig pot mosselen voorzien van al de nodige extraatjes.
Met een rijkelijk gevulde maag vertrokken we richting de winkelstraat waar een ijsje werd gesmikkeld en een koffie werd gedronken als afsluiter.
De dag verliep heerlijk genietend van zon, vitamine zee en bovenal van elkaar.
We vertrokken richting wensambulance met een brede glimlach van Sylvain als mooiste gebaar ♥️.

Sean’s fiets op de achtergrond, Milow🐾 aan zijn voeten maar bovenal zijn vriendin en familie dicht bij hem. We vertoefden gisteren allen in een warm nestje.
Sean (1991) zijn glimlach sprak boekdelen, genieten was het. Milow wist maar al te goed bij wie hij voor een spelletje balwerpen moest zijn, terwijl mama een karrenvracht vol liefde toevoegde aan t receptje voor t eetfestijn.
Spaghetti à la mama maakte de dag dan ook volledig af.
Kon die dag maar eeuwig duren met een simpele zwaai aan een toverstaf.

Gisteren reden we samen met Magda en haar 2-ling zus naar haar vorige woonplaats waar ze maar liefst 47 jaar woonde.
Dit waren niet zomaar stenen, dak erop en een tuintje eromheen. Nee dit was een warme, liefdevolle ‘thuis’ voor Magda.
Dit zelf ter plaatse nog eens kunnen bekijken, gewaarworden, tot in je diepste vezels, om zo tot een rustig en afgerond gevoel te komen.
Het is een wensuitstap meer dan waard. Even vertragen even stilstaan bij de rollercoaster die het leven brengt.
Nadien nog even gaan buurten bij vrienden in de buurt. Wat bijpraten, herinneringen delen met goedlachs gezelschap.
Afsluiten deden we in het woon zorgcentrum met hun lekkere aangeboden maaltijd ♥️.
We genoten van je prachtige warme glimlach Magda, en je mooie dankbare woorden.
We voelden dat het goed was ♥️.

Samen met Madeleine en haar echtgenoot reden we vanuit t Noorderhart Mariaziekenhuis van Pelt richting thuis.
Daar stond het ontvangstcomité van kinderen en kleinkinderen klaar met allerlei verwennerij.
Want oma even thuis maakte iedereen zo blij.
Het was genieten van begin tot eind, met de nodige liefde werd in de keuken de typische zondagse bloemkool bereid.
Leuke anekdotes over deze bloemkolen werden opgehaald maar precies vandaag was hij perfect: niet te hard of niet te zacht maar net uitstekend,  naar ieders hart❤️.
En of iedereen het zich liet smaken… met oma erbij kon niets deze dag nog beter maken❤️.